Nikita Shcheholevatyi
Nauka niderlandzkiego: Tłumaczenie i analiza trzech dzieł Nescio po holendersku
Geloof je niet dat Bovenkerk een gelukkige kerel is?" (Nie sądzisz, że Bovenkerk to szczęśliwy facet?; Geloof je niet dat Bovenkerk een gelukkige kerel is?" – nie sądzisz, że Bovenkerk to szczęśliwy facet?).
Haar groote oogen gingen wijd open in stille ontzetting. (Jej wielkie oczy szeroko się otworzyły w cichym przerażeniu; Haar groote oogen gingen wijd open in stille ontzetting – jej wielkie oczy szeroko się otworzyły w cichym przerażeniu).
"Hè, schrijven wat je denkt is zoo fijn, zoo roef, roef, je weet zelf niet hoe je 't doet. (Och, pisanie tego, co myślisz, jest takie fajne, takie proste, nie wiesz nawet, jak to robisz; "Hè, schrijven wat je denkt is zoo fijn, zoo roef, roef – och, pisanie tego, co myślisz, jest takie fajne, takie proste, je weet zelf niet hoe je 't doet – nie wiesz nawet, jak to robisz).
't Staat er ineens precies zooals 't er staan moet. (Nagle jest tam dokładnie tak, jak powinno być; 't Staat er ineens precies zooals 't er staan moet – nagle jest tam dokładnie tak, jak powinno być).
En als je 't dan naderhand leest, dan leef je in eens weer je eigen leven van toen en toch weet je niet, of je dat nu zelf bent of een ander." (A kiedy potem to czytasz, znowu przeżywasz swoje życie z tamtego czasu i mimo to nie wiesz, czy to naprawdę ty, czy ktoś inny; En als je 't dan naderhand leest – a kiedy potem to czytasz, dan leef je in eens weer je eigen leven van toen – znowu przeżywasz swoje życie z tamtego czasu, en toch weet je niet, of je dat nu zelf bent of een ander." – i mimo to nie wiesz, czy to naprawdę ty, czy ktoś inny).
Haar oogen schitterden, er waren tranen in. (Jej oczy błyszczały, były w nich łzy; Haar oogen schitterden, er waren tranen in – jej oczy błyszczały, były w nich łzy).
Ze bloosde niet meer over zichzelf. (Już nie rumieniła się z powodu siebie; Ze bloosde niet meer over zichzelf – już nie rumieniła się z powodu siebie).
Ze zat stil met haar hoofdje op haar rechterhand, haar elboog op de richel voor 't raampje en staarde naar buiten. (Siedziała spokojnie z główką na prawej ręce, z łokciem op półce przed oknem i patrzyła na zewnątrz; Ze zat stil met haar hoofdje op haar rechterhand – siedziała spokojnie z główką na prawej ręce, haar elboog op de richel voor 't raampje – z łokciem na półce przed oknem, en staarde naar buiten – i patrzyła na zewnątrz).
En 't dichtertje dacht: "dat is een echte," en dat ze hem nu voor een degelijk heer hielden. (A poeta pomyślał: "to prawdziwa", i że teraz uważają go za porządnego pana; En 't dichtertje dacht – a poeta pomyślał, "dat is een echte," en dat ze hem nu voor een degelijk heer hielden – "to prawdziwa", i że teraz uważają go za porządnego pana).
Maar hij bleef grimmig en wijs, "God brengt ons op een hoogte, om ons te laten afdalen. (Ale pozostał ponury i mądry, "Bóg wznosi nas na wysokość, aby nas z niej spuścić; Maar hij bleef grimmig en wijs – ale pozostał ponury i mądry, "God brengt ons op een hoogte, om ons te laten afdalen – "Bóg wznosi nas na wysokość, aby nas z niej spuścić).
De weg over den top is kort, maar de dalen zijn lang. (Droga przez szczyt jest krótka, ale doliny są długie; De weg over den top is kort, maar de dalen zijn lang – droga przez szczyt jest krótka, ale doliny są długie).
Die op den top is geweest, slijt zijn dagen in verdriet." (Ten, kto był na szczycie, spędza swoje dni w smutku; Die op den top is geweest, slijt zijn dagen in verdriet – ten, kto był na szczycie, spędza swoje dni w smutku).
Zij schudde langzaam haar meisjeskopje, zoo lief en toch zoo nadenkelijk: "Ik leef altijd op den top." (Powoli potrząsnęła głową, tak słodko i zarazem tak zamyślona: "Zawsze żyję na szczycie"; Zij schudde langzaam haar meisjeskopje – powoli potrząsnęła głową, zoo lief en toch zoo nadenkelijk – tak słodko i zarazem tak zamyślona, "Ik leef altijd op den top." – "zawsze żyję na szczycie").
Hij wou zeggen: "Goed zoo," maar hij zei niets. (Chciał powiedzieć: "Dobrze", ale nic nie powiedział; Hij wou zeggen: "Goed zoo," maar hij zei niets – chciał powiedzieć: "dobrze", ale nic nie powiedział).
Zij staarde in den Waal. (Wpatrywała się w Waal; Zij staarde in den Waal – wpatrywała się w Waal).
"Mooi hè?" (Ładnie, prawda?; "Mooi hè?" – ładnie, prawda?).
En in eens stond ze op, nam haar hoed uit 't rek, stak er vlug de pennen door en met haar beide handen aan haar hoed, de voeten wat van elkaar om stevig te staan, lachte ze in eens overmoedig met al haar tanden, als een kwaaie meid, haar oogen in de zijne: "Aan mijn lijf geen Bovenkerk." (I nagle wstała, wyjęła kapelusz z półki, szybko wetknęła w niego szpilki i trzymając obie ręce na kapeluszu, stopy trochę rozstawione, żeby pewnie stać, nagle zaśmiała się śmiało, ukazując wszystkie zęby, jak złośliwa dziewczyna, patrząc mu w oczy: "Na moje ciało nie ma Bovenkerk"; En in eens stond ze op – i nagle wstała, nam haar hoed uit 't rek – wyjęła kapelusz z półki, stak er vlug de pennen door – szybko wetknęła w niego szpilki, en met haar beide handen aan haar hoed – trzymając obie ręce na kapeluszu, de voeten wat van elkaar om stevig te staan – stopy trochę rozstawione, żeby pewnie stać, lachte ze in eens overmoedig met al haar tanden – nagle zaśmiała się śmiało, ukazując wszystkie zęby, als een kwaaie meid, haar oogen in de zijne – jak złośliwa dziewczyna, patrząc mu w oczy: "Aan mijn lijf geen Bovenkerk." – "na moje ciało nie ma Bovenkerk").
Toen leunde ze haar bovenlijf uit 't raampje en keek naar Nijmegen, dat daar lag op de heuvels aan de rivier, zoo on-Hollandsch, zwak romantisch, huizen boven huizen en boomen boven boomen, en zong tegen den wind en 't gerammel van den trein over de brug. (Potem wychyliła górną część ciała przez okno i spojrzała na Nijmegen, które leżało tam na wzgórzach nad rzeką, tak nieholenderskie, lekko romantyczne, domy nad domami i drzewa nad drzewami, i śpiewała pod wiatr i dźwięk przejeżdżającego pociągu przez most; Toen leunde ze haar bovenlijf uit 't raampje en keek naar Nijmegen – potem wychyliła górną część ciała przez okno i spojrzała na Nijmegen, dat daar lag op de heuvels aan de rivier – które leżało tam na wzgórzach nad rzeką, zoo on-Hollandsch, zwak romantisch, huizen boven huizen en boomen boven boomen – tak nieholenderskie, lekko romantyczne, domy nad domami i drzewa nad drzewami, en zong tegen den wind en 't gerammel van den trein over de brug – i śpiewała pod wiatr i dźwięk przejeżdżającego pociągu przez most).
IX. Zelfontdekking – Samoocena
Een groot dichter zijn en dan vallen. In de volheid der tijden. (Być wielkim poetą i potem upaść. W pełni czasów; Een groot dichter zijn – być wielkim poetą, en dan vallen – i potem upaść, In de volheid der tijden – w pełni czasów).
't Was wel een dag om eens even de 36" white shirtings en coloured satteens te vergeten. (To był dzień, aby na chwilę zapomnieć o 36" białych tkaninach koszulowych i kolorowych satynach; 't Was wel een dag om eens even – to był dzień, aby na chwilę, de 36" white shirtings en coloured satteens te vergeten – zapomnieć o 36" białych tkaninach koszulowych i kolorowych satynach).
Zij werden niet afgehaald. De vriendin kon niet van huis, want haar moeder kon niet loopen en ze zaten zonder meid. (Nie zostały odebrane. Przyjaciółka nie mogła wyjść z domu, bo jej matka nie mogła chodzić, a one były bez pomocy domowej; Zij werden niet afgehaald – nie zostały odebrane, De vriendin kon niet van huis – przyjaciółka nie mogła wyjść z domu, want haar moeder kon niet loopen – bo jej matka nie mogła chodzić, en ze zaten zonder meid – a one były bez pomocy domowej).
Een meid is een zuster, niet van u of mij, maar van een letterzetter of een brievenbesteller, die bij u of mij op haar knieën door de kamer kruipt om den grond te vegen en 't vuilnisvat buiten zet en de kopjes breekt. (Pomoc domowa to siostra, nie moja ani twoja, ale zecerki lub listonoszki, która pełza na kolanach po twoim lub moim pokoju, aby zamieść podłogę, wynieść kosz na śmieci i rozbić filiżanki; Een meid is een zuster – pomoc domowa to siostra, niet van u of mij – nie moja ani twoja, maar van een letterzetter of een brievenbesteller – ale zecerki lub listonoszki, die bij u of mij op haar knieën door de kamer kruipt om den grond te vegen – która pełza na kolanach po twoim lub moim pokoju, aby zamieść podłogę, en 't vuilnisvat buiten zet en de kopjes breekt – wynieść kosz na śmieci i rozbić filiżanki).
Dora en 't dichtertje dronken dus koffie in Lent, over 't water, in 't gezicht van de stad en de heuvels. (Dora i poeta pili więc kawę w Lent, nad wodą, naprzeciwko miasta i wzgórz; Dora en 't dichtertje dronken dus koffie in Lent – Dora i poeta pili więc kawę w Lent, over 't water, in 't gezicht van de stad en de heuvels – nad wodą, naprzeciwko miasta i wzgórz).
't Was een stille, zonnige herfstmiddag geworden. (Zrobiło się ciche, słoneczne, jesienne popołudnie; 't Was een stille, zonnige herfstmiddag geworden – zrobiło się ciche, słoneczne, jesienne popołudnie).
De kastanjes waren al kaal, de gele vijfvingerige bladen met hun dikke kleverige stelen lagen op de aarde en dorre en gouden bladen lagen overal. (Kasztany były już nagie, żółte pięciopalczaste liście z grubymi, kleistymi ogonkami leżały na ziemi, a wszędzie leżały suche i złote liście; De kastanjes waren al kaal – kasztany były już nagie, de gele vijfvingerige bladen met hun dikke kleverige stelen lagen op de aarde – żółte pięciopalczaste liście z grubymi, kleistymi ogonkami leżały na ziemi, en dorre en gouden bladen lagen overal – a wszędzie leżały suche i złote liście).
Er was de geur van bladen, die vergaan, die 't dichtertje altijd zoo week maakte onder zijn vest, alsof i dood zou gaan en onsterfelijk wakker worden in net zoo'n stillen blauwen en gouden herfstdag, die niet zou eindigen. (Był zapach gnijących liści, który zawsze sprawiał, że poeta czuł się miękko pod kamizelką, jakby miał umrzeć i nieśmiertelnie obudzić się w takim cichym, niebieskim i złotym jesiennym dniu, który nigdy się nie skończy; Er was de geur van bladen, die vergaan – był zapach gnijących liści, die 't dichtertje altijd zoo week maakte onder zijn vest – który zawsze sprawiał, że poeta czuł się miękko pod kamizelką, alsof i dood zou gaan en onsterfelijk wakker worden in net zoo'n stillen blauwen en gouden herfstdag, die niet zou eindigen – jakby miał umrzeć i nieśmiertelnie obudzić się w takim cichym, niebieskim i złotym jesiennym dniu, który nigdy się nie skończy).
En hij streek een herfstdraad van z'n voorhoofd. (I otarł nitkę jesieni z czoła; En hij streek een herfstdraad van z'n voorhoofd – i otarł nitkę jesieni z czoła).
De lucht was zoo blauw en wolkeloos en zag zichzelf in 't water en de zon scheen gouden. (Niebo było takie niebieskie i bezchmurne, odbijało się w wodzie, a słońce świeciło złotem; De lucht was zoo blauw en wolkeloos – niebo było takie niebieskie i bezchmurne, en zag zichzelf in 't water en de zon scheen gouden – odbijało się w wodzie, a słońce świeciło złotem).
En uit 't water steeg de stad naar de blauwe lucht, de kade en de huizen en daarboven weer huizen, half of heel uit boven andere, met vele roode daken en ergens een kerk, groot, als een teeken voor God om z'n stad te herkennen en twee spitse torens, die hoog en onmachtig zich rekten naar nog hooger. (A z wody wyłaniało się miasto ku niebu, nabrzeże i domy, a nad nimi kolejne domy, częściowo lub całkowicie nad innymi, z wieloma czerwonymi dachami i gdzieś kościół, wielki, jak znak dla Boga, aby rozpoznał swoje miasto, i dwie spiczaste wieże, które wysoko i bezsilnie sięgały jeszcze wyżej; En uit 't water steeg de stad naar de blauwe lucht – a z wody wyłaniało się miasto ku niebu, de kade en de huizen en daarboven weer huizen – nabrzeże i domy, a nad nimi kolejne domy, half of heel uit boven andere, met vele roode daken en ergens een kerk – częściowo lub całkowicie nad innymi, z wieloma czerwonymi dachami i gdzieś kościół, groot, als een teeken voor God om z'n stad te herkennen – wielki, jak znak dla Boga, aby rozpoznał swoje miasto, en twee spitse torens, die hoog en onmachtig zich rekten naar nog hooger – i dwie spiczaste wieże, które wysoko i bezsilnie sięgały jeszcze wyżej).
Zoo reikt een dichtertje uit de rivier zijner dichterlijkheid machtig en onmachtig naar God, die niet te zien komt achter de blauwe lucht. (Tak poeta sięga potężnie i bezsilnie z rzeki swojej poezji do Boga, którego nie widać za niebieskim niebem; Zoo reikt een dichtertje uit de rivier zijner dichterlijkheid – tak poeta sięga z rzeki swojej poezji, machtig en onmachtig naar God – potężnie i bezsilnie do Boga, die niet te zien komt achter de blauwe lucht – którego nie widać za niebieskim niebem).
Toen moest 't dichtertje toch weer even lachen om 't wonder dat in zijn oogen was, die daar een monument van heerlijkheid zagen, terwijl er niets was dan veel hokken vol miezerig, nog niet eens Hollandsch, maar Geldersch kleinsteedsch leven. (Wtedy poeta musiał się znów uśmiechnąć do cudu, który był w jego oczach, widzących tam pomnik chwały, podczas gdy tam nie było nic prócz wielu klatek pełnych nędznego, nawet nie holenderskiego, ale Gelderskiego, prowincjonalnego życia; Toen moest 't dichtertje toch weer even lachen om 't wonder dat in zijn oogen was – wtedy poeta musiał się znów uśmiechnąć do cudu, który był w jego oczach, die daar een monument van heerlijkheid zagen – widzących tam pomnik chwały, terwijl er niets was dan veel hokken vol miezerig – podczas gdy tam nie było nic prócz wielu klatek pełnych nędznego, nog niet eens Hollandsch, maar Geldersch kleinsteedsch leven – nawet nie holenderskiego, ale Gelderskiego, prowincjonalnego życia).
Zij keken juist recht in een straat, die van de kade steil en recht naar boven liep, er begon wat schaduw in te komen aan den rechterkant. (Spojrzeli prosto w ulicę, która biegła stromo i prosto w górę od nabrzeża, na prawej stronie zaczynał pojawiać się cień; Zij keken juist recht in een straat – spojrzeli prosto w ulicę, die van de kade steil en recht naar boven liep – która biegła stromo i prosto w górę od nabrzeża, er begon wat schaduw in te komen aan den rechterkant – na prawej stronie zaczynał pojawiać się cień).
En ergens in de hoogte was een groot plat met een ijzeren hek er om en ergens anders een waschtobbe op een ander plat en iemand zette, meer dan halfweg tusschen de rivier en God, een raam open, dat even de zon fel weerkaatste. (I gdzieś wyżej była wielka płaska powierzchnia z żelaznym ogrodzeniem, a gdzieś indziej balię na innym płaskim miejscu i ktoś otworzył okno, ponad połowę drogi między rzeką a Bogiem, które na chwilę ostro odbiło słońce; En ergens in de hoogte was een groot plat met een ijzeren hek er om – i gdzieś wyżej była wielka płaska powierzchnia z żelaznym ogrodzeniem, en ergens anders een waschtobbe op een ander plat – a gdzieś indziej balię na innym płaskim miejscu, en iemand zette, meer dan halfweg tusschen de rivier en God – i ktoś otworzył okno, ponad połowę drogi między rzeką a Bogiem, een raam open, dat even de zon fel weerkaatste – które na chwilę ostro odbiło słońce).
En links van de stad was 't lage walletje der begroeide heuvels, een rechte lijn tot "ins grosse Vaterland". (A na lewo od miasta było niskie wały porośniętych wzgórz, prosta linia do "ins grosse Vaterland"; En links van de stad was 't lage walletje der begroeide heuvels – a na lewo od miasta było niskie wały porośniętych wzgórz, een rechte lijn tot "ins grosse Vaterland" – prosta linia do "ins grosse Vaterland").
Een gouden laantje liep langzaam hellend, schuin naar boven. (Złota alejka biegła powoli wznosząc się, skośnie w górę; Een gouden laantje liep langzaam hellend – złota alejka biegła powoli wznosząc się, schuin naar boven – skośnie w górę).
De gouden letters van het Fransche pensionaat "Notre Dame aux anges" blonken in de verte, hoog, aan het hooge huis, dat aan den voet van de heuvels staat, waar de grasvlakte eindigt. (Złote litery francuskiego internatu "Notre Dame aux anges" błyszczały w oddali, wysoko, na wysokim domu, który stoi u podnóża wzgórz, gdzie kończy się trawiasta równina; De gouden letters van het Fransche pensionaat "Notre Dame aux anges" – złote litery francuskiego internatu "Notre Dame aux anges", blonken in de verte, hoog, aan het hooge huis – błyszczały w oddali, wysoko, na wysokim domu, dat aan den voet van de heuvels staat, waar de grasvlakte eindigt – który stoi u podnóża wzgórz, gdzie kończy się trawiasta równina).
"Notre Dame aux anges", onschuldig naakte engeltjes en onschuldige, geheel gekleede pensionnaires. (Notre Dame aux anges, niewinne nagie aniołki i niewinne, całkowicie ubrane pensjonarki; "Notre Dame aux anges" – Notre Dame aux anges, onschuldig naakte engeltjes en onschuldige, geheel gekleede pensionnaires – niewinne nagie aniołki i niewinne, całkowicie ubrane pensjonarki).
De God van Nederland heeft wel gelijk, je weet nooit wat je aan die dichters hebt, zijn ze nou netjes of niet netjes? (Bóg Holandii ma rację, nigdy nie wiesz, czego się po tych poetach spodziewać, czy są porządni, czy nie?; De God van Nederland heeft wel gelijk – Bóg Holandii ma rację, je weet nooit wat je aan die dichters hebt – nigdy nie wiesz, czego się po tych poetach spodziewać, zijn ze nou netjes of niet netjes? – czy są porządni, czy nie?).
Toen hervond 't dichtertje ineens de zwakke romantiek in dat heele geval. (Wtedy poeta nagle odnalazł w całej tej sprawie słabą romantyczność; Toen hervond 't dichtertje ineens de zwakke romantiek in dat heele geval – wtedy poeta nagle odnalazł w całej tej sprawie słabą romantyczność).
God bedoelde er heelemaal niets mee. (Bóg wcale nic przez to nie miał na myśli; God bedoelde er heelemaal niets mee – Bóg wcale nic przez to nie miał na myśli).
Hij speelde maar wat en had maar eens een heel nieuwe ensceneering bedacht om die Leiden des jungen Werthers op te voeren, als hij daar lust in zou hebben. (Bawił się tylko i wymyślił zupełnie nową inscenizację, aby wystawić "Cierpienia młodego Wertera", jeśli miałby na to ochotę; Hij speelde maar wat en had maar eens een heel nieuwe ensceneering bedacht – bawił się tylko i wymyślił zupełnie nową inscenizację, om die Leiden des jungen Werthers op te voeren – aby wystawić "Cierpienia młodego Wertera", als hij daar lust in zou hebben – jeśli miałby na to ochotę).
En zoo praatten zij en speelden met woorden en gedachten en fantasieën en zagen aan de schittering van elkaars oogen, als een nieuwe inval uit zou flitsen. (I tak rozmawiali, bawili się słowami, myślami i fantazjami, patrząc na blask w swoich oczach, gdy pojawiał się nowy pomysł; En zoo praatten zij en speelden met woorden en gedachten en fantasieën – i tak rozmawiali, bawili się słowami, myślami i fantazjami, en zagen aan de schittering van elkaars oogen – patrząc na blask w swoich oczach, als een nieuwe inval uit zou flitsen – gdy pojawiał się nowy pomysł).
En daarna stapten ze op en gingen de rivier over. (A potem wstali i przeszli przez rzekę; En daarna stapten ze op en gingen de rivier over – a potem wstali i przeszli przez rzekę).
Zij wilde datti een mooi cadeau voor Coba meebracht, als i 's avonds naar huis ging. (Chciała, żeby przyniósł piękny prezent dla Coby, kiedy wieczorem wróci do domu; Zij wilde datti een mooi cadeau voor Coba meebracht – chciała, żeby przyniósł piękny prezent dla Coby, als i 's avonds naar huis ging – kiedy wieczorem wróci do domu).
Dat zouden ze eerst samen koopen. (Najpierw mieli to kupić razem; Dat zouden ze eerst samen koopen – najpierw mieli to kupić razem).
Ze hing aan z'n arm, haar linker door zijn rechter en zoo hielden haar kleine handjes in zwarte glacétjes elkaar vast. (Trzymała się jego ramienia, jej lewa ręka przez jego prawą, a jej małe rączki w czarnych rękawiczkach trzymały się nawzajem; Ze hing aan z'n arm – trzymała się jego ramienia, haar linker door zijn rechter – jej lewa ręka przez jego prawą, en zoo hielden haar kleine handjes in zwarte glacétjes elkaar vast – a jej małe rączki w czarnych rękawiczkach trzymały się nawzajem).
Een zacht-lila, zijden sjaal met geknoopte franje moest i koopen, hè ja, daar zou Coba vast heel blij mee zijn. (Musiał kupić delikatny liliowy, jedwabny szal z frędzlami, tak, Coba na pewno byłaby z tego bardzo zadowolona; Een zacht-lila, zijden sjaal met geknoopte franje moest i koopen – musiał kupić delikatny liliowy, jedwabny szal z frędzlami, hè ja, daar zou Coba vast heel blij mee zijn – tak, Coba na pewno byłaby z tego bardzo zadowolona).
Toe, dan was i een lief zwagertje. (Chodź, wtedy byłbyś kochanym szwagrem; Toe, dan was i een lief zwagertje – chodź, wtedy byłbyś kochanym szwagrem).
Ze keek in z'n oogen en drukte z'n arm, voor haar zuster. (Spojrzała mu w oczy i uścisnęła jego ramię, dla swojej siostry; Ze keek in z'n oogen en drukte z'n arm – spojrzała mu w oczy i uścisnęła jego ramię, voor haar zuster – dla swojej siostry).
Er was geen valschheid in haar hoofdje, haar bloed joeg, maar in haar hoofdje was geen valschheid. (Nie było fałszu w jej głowie, jej krew krążyła, ale w jej głowie nie było fałszu; Er was geen valschheid in haar hoofdje – nie było fałszu w jej głowie, haar bloed joeg, maar in haar hoofdje was geen valschheid – jej krew krążyła, ale w jej głowie nie było fałszu).
"Kijk eens wat leuk". (Spójrz, jakie to urocze; "Kijk eens wat leuk" – spójrz, jakie to urocze).
Ze stonden in de laagte en keken naar boven onder de brug door, die daar in de hoogte naar de Belvédère voert. (Stali w dolinie i patrzyli w górę pod mostem, który tam wysoko prowadzi do Belvédère; Ze stonden in de laagte en keken naar boven onder de brug door – stali w dolinie i patrzyli w górę pod mostem, die daar in de hoogte naar de Belvédère voert – który tam wysoko prowadzi do Belvédère).
En de boog van de brug omlijstte een schilderijtje. (A łuk mostu obramował obrazek; En de boog van de brug omlijstte een schilderijtje – a łuk mostu obramował obrazek).
Een brok verlaten buitengrindweg, ietwat stijgend, aan weerszijden de blauwe band der voetpaden en kleine boompjes met schel oranjegele kruintjes, en de takken, door de bladen heen al goed zichtbaar en een paar lantaarns, ver van elkaar, met melkglas van boven, fel wit, een prentje om "5 October" onder te schrijven. (Kawałek opuszczonej zewnętrznej drogi żwirowej, nieco wznoszącej się, z obu stron niebieskie pasy chodników i małe drzewka z jasnopomarańczowymi koronami, i gałęzie, już dobrze widoczne przez liście, i kilka latarni, daleko od siebie, z matowym szkłem na górze, jasno białe, obrazek do podpisania "5 października"; Een brok verlaten buitengrindweg – kawałek opuszczonej zewnętrznej drogi żwirowej, ietwat stijgend, aan weerszijden de blauwe band der voetpaden en kleine boompjes met schel oranjegele kruintjes – nieco wznoszącej się, z obu stron niebieskie pasy chodników i małe drzewka z jasnopomarańczowymi koronami, en de takken, door de bladen heen al goed zichtbaar – i gałęzie, już dobrze widoczne przez liście, en een paar lantaarns, ver van elkaar, met melkglas van boven, fel wit – i kilka latarni, daleko od siebie, z matowym szkłem na górze, jasno białe, een prentje om "5 October" onder te schrijven – obrazek do podpisania "5 października").
Er was geen valschheid in haar hoofdje toen ze in eens kalmer werd door de afleiding, die dat prentje aan het gesprek gaf, ofschoon ze 't zelf voelde. (Nie było fałszu w jej głowie, kiedy nagle się uspokoiła z powodu rozproszenia, które ten obrazek wniósł do rozmowy, chociaż sama to czuła; Er was geen valschheid in haar hoofdje – nie było fałszu w jej głowie, toen ze in eens kalmer werd door de afleiding – kiedy nagle się uspokoiła z powodu rozproszenia, die dat prentje aan het gesprek gaf – które ten obrazek wniósł do rozmowy, ofschoon ze 't zelf voelde – chociaż sama to czuła).
Maar ze begreep 't niet, zooals Adam en Eva hun naaktheid niet begrepen en de "Anges" van Notre Dame hun engelenstaat en de pensionnaires hun geheel gekleedheid niet. (Ale tego nie rozumiała, tak jak Adam i Ewa nie rozumieli swojej nagości, anioły z Notre Dame nie rozumiały swojego anielskiego stanu, a pensjonarki nie rozumiały swojej całkowitej ubrań; Maar ze begreep 't niet – ale tego nie rozumiała, zooals Adam en Eva hun naaktheid niet begrepen – tak jak Adam i Ewa nie rozumieli swojej nagości, en de "Anges" van Notre Dame hun engelenstaat – anioły z Notre Dame nie rozumiały swojego anielskiego stanu, en de pensionnaires hun geheel gekleedheid niet – a pensjonarki nie rozumiały swojej całkowitej ubrania).
Mijn God, wat is een vrouw, die zichzelf begrijpt. (Mój Boże, czym jest kobieta, która rozumie siebie; Mijn God, wat is een vrouw, die zichzelf begrijpt – mój Boże, czym jest kobieta, która rozumie siebie).
Maar hij begreep zichzelf wel, akelig duidelijk en daarom gebeurde er niets. (Ale on rozumiał siebie, przerażająco jasno i dlatego nic się nie wydarzyło; Maar hij begreep zichzelf wel – ale on rozumiał siebie, akelig duidelijk en daarom gebeurde er niets – przerażająco jasno i dlatego nic się nie wydarzyło).
Hij zag haar aan en de dichter in hem aanbad haar en hief haar ten troon naast den God van hemel en aarde en durfde haar niet aanraken. (Spojrzał na nią, a poeta w nim ją adorował i podniósł ją na tron obok Boga nieba i ziemi i nie odważył się jej dotknąć; Hij zag haar aan en de dichter in hem aanbad haar – spojrzał na nią, a poeta w nim ją adorował, en hief haar ten troon naast den God van hemel en aarde – i podniósł ją na tron obok Boga nieba i ziemi, en durfde haar niet aanraken – i nie odważył się jej dotknąć).
En te gelijk zat diep in 't dichtertje 't beest gedoken voor den sprong, dat zich zat wilde vreten aan alles wat als een temptatie in onverschilligheid om hem heen had gestaan en langs hem was geloopen en hem niet erkend had. (A jednocześnie głęboko w poecie siedziało zwierzę gotowe do skoku, które chciało się pożreć na wszystko, co jako pokusa stało wokół niego w obojętności, przechodziło obok niego i go nie uznawało; En te gelijk zat diep in 't dichtertje 't beest gedoken voor den sprong – a jednocześnie głęboko w poecie siedziało zwierzę gotowe do skoku, dat zich zat wilde vreten aan alles wat als een temptatie in onverschilligheid om hem heen had gestaan – które chciało się pożreć na wszystko, co jako pokusa stało wokół niego w obojętności, en langs hem was geloopen en hem niet erkend had – przechodziło obok niego i go nie uznawało).
En haar eerst, 't mooie, 't beminde eerst, zoo dat er geen pardon meer zou zijn voor al 't mindere. (I najpierw ją, piękną, ukochaną najpierw, żeby nie było litości dla wszystkiego, co mniejsze; En haar eerst, 't mooie, 't beminde eerst – i najpierw ją, piękną, ukochaną najpierw, zoo dat er geen pardon meer zou zijn voor al 't mindere – żeby nie było litości dla wszystkiego, co mniejsze).
Haar te verheffen zoo hoog als de sterren in de winternacht en met haar 't ergste te genieten en haar dan te laten vallen in 't zwarte grondelooze. (Podnieść ją tak wysoko jak gwiazdy w zimową noc i z nią cieszyć się najgorszym, a potem pozwolić jej upaść w czarną bezdenność; Haar te verheffen zoo hoog als de sterren in de winternacht – podnieść ją tak wysoko jak gwiazdy w zimową noc, en met haar 't ergste te genieten – i z nią cieszyć się najgorszym, en haar dan te laten vallen in 't zwarte grondelooze – a potem pozwolić jej upaść w czarną bezdenność).
Op haar te wreken in 't genot de tempteerende onverschilligheid. (Zemścić się na niej w przyjemności kuszącej obojętności; Op haar te wreken in 't genot de tempteerende onverschilligheid – zemścić się na niej w przyjemności kuszącej obojętności).
En wat zou een dichteres je ook beter verlangen, dan zóó te vallen? (A czego poetka może bardziej pragnąć, niż tak upaść?; En wat zou een dichteres je ook beter verlangen, dan zóó te vallen? – a czego poetka może bardziej pragnąć, niż tak upaść?).
Dit dachtti terwijl een muschje van een paardevijg op den grindweg in een van de oranje boomen vloog. (Pomyślał to, gdy wróbelek z końskiego łajna na żwirowej drodze poleciał na jedno z pomarańczowych drzew; Dit dachtti terwijl een muschje van een paardevijg op den grindweg – pomyślał to, gdy wróbelek z końskiego łajna na żwirowej drodze, in een van de oranje boomen vloog – poleciał na jedno z pomarańczowych drzew).
Maar hij zei: "Weet jij een goeie winkel?" (Ale powiedział: "Znasz dobry sklep?"; Maar hij zei – ale powiedział, "Weet jij een goeie winkel?" – "znasz dobry sklep?").
Ze kochten een heel mooie shawl, fijn en zwierig. (Kupili bardzo ładny szal, delikatny i elegancki; Ze kochten een heel mooie shawl – kupili bardzo ładny szal, fijn en zwierig – delikatny i elegancki).
Jammer, dat ze in 't zwart was. (Szkoda, że była czarna; Jammer, dat ze in 't zwart was – szkoda, że była czarna).
Zij pastte zelf net zoo'n doek, maar een zwarte, om te zien hoe die viel en deed er haar bovenlijfje een klein beetje bij achterover. (Przymierzyła taki sam szal, ale czarny, żeby zobaczyć, jak się układał, i trochę odchyliła górną część ciała do tyłu; Zij pastte zelf net zoo'n doek, maar een zwarte – przymierzyła taki sam szal, ale czarny, om te zien hoe die viel en deed er haar bovenlijfje een klein beetje bij achterover – żeby zobaczyć, jak się układał, i trochę odchyliła górną część ciała do tyłu).
Maar die lila, die was prachtig. (Ale ten liliowy był wspaniały; Maar die lila, die was prachtig – ale ten liliowy był wspaniały).
Coba zou vast een gilletje geven van plezier. (Coba na pewno wydałaby okrzyk radości; Coba zou vast een gilletje geven van plezier – Coba na pewno wydałaby okrzyk radości).
En zoo was ze tegelijk en beurtelings dien dag zuster en vrouw en dichteresje en courtisane en kende haar verdeeldheid niet en begreep er niets van. (I tak była jednocześnie i na przemian tego dnia siostrą, kobietą, poetką i kurtyzaną i nie znała swojego podziału i nic z tego nie rozumiała; En zoo was ze tegelijk en beurtelings dien dag zuster en vrouw en dichteresje en courtisane – i tak była jednocześnie i na przemian tego dnia siostrą, kobietą, poetką i kurtyzaną, en kende haar verdeeldheid niet en begreep er niets van – i nie znała swojego podziału i nic z tego nie rozumiała).
