Bohaterem powieści jest pięćdziesięcioletni pracownik agencji reklamowej, hipochondryk, były opozycjonista. Ma dwójkę dorosłych dzieci, zajmuje się chorą psychicznie matką. Mieszka tylko z kotem. Tempo życia, seksoholizm i samotność wpędzają go w depresję. Wspomnienia z „Solidarnościowej” przeszłości budzą w nim tylko gorycz i frustrację. Nie spodziewał się, że otaczający świat po przemianie ustroju będzie tak rozczarowujący. Postępująca choroba powoli pozbawia go gruntu pod nogami, rzeczywistość płynnie przeplata się ze wspomnieniami, przemyśleniami i urojeniami. Jest to studium rozpadu psychicznego człowieka, który przestał nadążać za współczesnością, ale czy autorowi chodziło jedynie o przedstawienie realistycznego rysu psychologicznego osoby cierpiącej na depresję, czy o obraz naszych czasów?

современная зарубежная литература

Rzeka podziemna

Sensacyjna historia chirurga plastycznego i jego niezwykle pięknej żony. Pewnego dnia, w wyniku wypadku lotniczego, twarz Patrycji zostaje nieodwracalnie oszpecona. Doktor Szober decyduje się zabić przypadkową dziewczynę, aby dokonać przeszczepu… Od tej chwili wszystko ulega zmianie. Uciekając przed prokuratorem, małżeństwo wiąże się ze światem przestępczym. To jednak nie jest ich największy kłopot, towarzyszy im coś znacznie gorszego. Powieść trzyma w napięciu do ostatniej chwili. Poza dynamiczną akcją i wyrazistymi bohaterami wyróżnia się także ironicznym poczuciem humoru. Na tle pozornie prostej historii sensacyjnej autor przedstawia znacznie poważniejszą problematykę: zagrożenia kryminalne związane z przeszczepami twarzy.

криминальные боевики

Złodziej twarzy

Dla miłośników historii II wojny światowej, dla pasjonatów lotnictwa, dla poszukujących wiarygodnej i realistycznej powieści wojenno-obyczajowej. Autor opowiada o sobie w roli pilota myśliwskiego na froncie zachodnim i afrykańskim. Precyzyjny opis podniebnych zmagań i walk w pustynnym ukropie. Lądowanie ze spadochronem nad okupowaną Holandią oznacza dla pilota niewolę… „Raptownie dodałem gazu i mustang ryknął na pełnych obrotach. Szybkościomierz wskazywał coraz wyższe cyfry. Byłem już szybszy od bomby. Zbliżałem się pod kątem do mego obiektu i powoli szykowałem się do strzału. Czasu było dosyć, cel leciał po linii prostej, nie mógł zmienić kierunku, nie mógł wdać się w walkę ani dodać nagle gazu. Dziwnie było patrzeć na lecącą bombę.”

Włodzimierz Press - все озвученные книги