Владислав Андреевич Неустроев
Гаўкаць кацяня
Ішоў Ваня з Мурзікам і бачыць-ідуць сабакі. Толькі яны падышлі блізка, як кацяня загавкал на сабак! Сабакі не спалохаліся і хацелі загрызці Мурзіка. Але кацяня не здаўся, і накінуўся на сабак. Ён іх усіх моцна пакусаў. Параненыя сабакі ўцяклі.
Ваня моцна здзівіўся, але калі прыйшоў у сябе пошел з Мурзікам у краму. Прыйшоў ён у краму, узяў усё што трэба і пайшоў дадому. Прыйшоў Ваня дадому і кажа маме з татам:
– Мама, тата вы толькі сабе ўявіце, мой кацяня накінуўся на сабак і моцна іх пакусаў.
Мама з татам здзівіліся і падумалі, што Мурзік гэта не дрэнная абарона!
Ваня павячэраў, даў Мурзіку мяса і лёг спаць. Ляжыць Ваня ў ложку і думае – " можа быць, калі я буду ўсюды хадзіць з Мурзікам, то са мной нічога не здарыцца? На мяне ніколі не нападаюць сабакі.» Думаў ён, думаў і ў рэшце рэшт лёг спаць.
Раніца. Ваня прачнуўся. У гэты дзень мама і тата не рыхтавалі яму сняданак. Яны доўга спалі. Тады Ваня сам падрыхтаваў сабе сняданак. Паснедаў Ваня, узяў Мурзіка і пайшоў гуляць.
Выйшаў ён на вуліцу і падумаў – " Можа, я пайду да возера. Са мной нічога не здарыцца."Прыйшоў ён да возера і бачыць, возера як заўсёды змерзла. Ваня паклаў Мурзіка, а сам у гэты час узяў тоўстую палку. Ён замахнуўся і ўдарыў палкай па лёдзе. Да яго здзіўлення, з палкай нічога не здарылася.
