Светлана Ханифовна Шарипова
Ак карларда ак розалар
Ак карларда ак розалар
Өметемдәй ак алар, дип,
Хыялымдай саф алар, дип,
Кемдер бүләк иткән гөлләр.
Тиң түгелсең, диеп микән,
Тиз сүрелсен, диеп микән
Кемдер хисләреннән көлгән.
Кушымта:
Ак карларда ак розалар,
Ак карларда ак розалар
Аяусыз сөюгә ишара.
Ак кардагы ак розадай,
Ак кардагы ак розадай
Боз йөрәкләргә ышанма.
Ак карларда ак розалар
Кемнәрнеңдер ялгышлары,
Кемнәрнеңдер сагышлары.
Ак карларда ак розалар
Терелмәсләр хәзер кабат.
Розаларсыз гына ярат.
Ал чәчәкләр
Һәр ел саен гел бер көнне
Ал чәчәк сатып алам.
Беренче тапкыр килгәндәй
Талпынып сиңа барам.
Кушымта:
Ал чәчәкләр, ал чәчәкләр
Сиңа туган көнеңдә.
Бәхетең елмаеп торсын
Сиңа гомер-гомергә.
Ал чәчәкләр бик килешә
Алсуланган йөзеңә
Чәчәкләрдән гүзәл(е)рәк
Һәрвакыт син үзең дә.
Бүген синең туган көнең.
Бүләк итәм ал чәчәк.
Чәчәкләрдәй сулма һич,
Сәләмәт бул, мең яшә.
Балачак дусларыма
Төрле якларга ташлады тормыш,
Мәктәп ишекләре ябылгач.
Онытмадык балачак дусларын,
Үсеп яңалары табылгач.
Кушымта :
Балачак дусларым гомер буе истә,
Нәни чагым кебек хәтердә.
Балачак дусларым, югалмагыз, зинһар,
Сез кадерле миңа хәзер дә.
Гомер үтә җитез атлар кебек
Җилеп кенә, кара өлгереп.
Үкенечле, тормыш арбасыннан
Дуслар кала бара түгелеп.
Ак тасмалы кызлар ана булган,
Абзый булган шаян малайлар.
Узган гомер, балачак дусларым,
Без очрашсак кабат яңара.
Балачак, ашыкма
Ярсу елга буйлап,
Колынчактай уйнап,
Үтеп китеп бара
Минем балачагым.
Ашыкма үтәргә,
Кайтмаска китәргә.
Гамьсез сабый кайчан
Була алам тагын?
Кушымта:
Балачак, балачак, ашыкма,
Туктап тор әле син чак кына!
Туймадым әле мин уйнап та,
Үтәсең – бирмисең уйлап та.
Җитми кала вакыт
Шаярып уйнарга,
Өлкәнәйгәч кирәк
Бик җитди уйларга.
Балачак- шат чагым,
Тукта син, китмәле.
Кире кайтмассың бит-
Шулай тиз үтмәле!
Бер сөйләшеп, әнкәй, утырыйкчы
Бер сөйләшеп, әнкәй, утырыйкчы,
Мәшәкате бетмәс дөньяның.
Серле бер чишмәнең акканыдай
Тавышыңны тыңлап туймамын
Бер сөйләшеп, әнкәй, утырыйкчы,
Күрешәбез никтер бик сирәк.
Оныттылар балаларым димә-
Һәрчак безгә, әнкәй, син кирәк.
Язгы ташкын кебек гөрли-гөрли
Үтә гомер, көннәр-еллары.
Гомер үтә, үткән саен тәмам
Нечкәләнә күңел кыллары.
Үскән саен безнең дә балалар,
Сагындыра ныг(ы)рак әнкәйләр.
Далалардан бала күңелләре
Урап кайта икән әнкәйгә.
Бер сөйләшеп, әнкәй, утырыйкчы,
Күрешәбез никтер бик сирәк.
Оныттылар балаларым димә-
Һәрчак безгә, әнкәй, син кирәк.
Бианам
Назлап – сөеп минем өчен
Үстергәнсең улыңны.
Саклагансың, яклагансың
Җилләрдән күз нурыңны.
Каенанам, бианам,
Син – әнкәм, мин – кыз балаң,
Яшәр өчен үрнәк, көчне,
Бианам, синнән алам.
Бала бавыр ите икән,
Хәзер мин моны беләм.
Киңәш – фатихалар сорап,
Бианам, сиңа киләм.
Рәхмәт сиңа, кайнанам,
Хәләлем – улың өчен.
Ходай сиңа сәләмәтлек,
Шатлыклы гомер бирсен.
Каенанам, бианам,
Син – әнкәм, мин – кыз балаң,
Яшәр өчен үрнәк, көчне,
Бианам, синнән алам.
Бер чибәр татар кызы
Болындагы чәчәкләрдәй
Күпме бар гүзәл кызлар.
Елмайса, башың әйләнер,
Көндез янар йолдызлар.
Кушымта:
Үзе сылу, үзе шаян,
Уңган, уттай ул кызу.
Йөрәгеңне яулап алды
Бер чибәр татар кызы .
Бит очларың чокырайтып,
Гел елмаеп карый ул.
Үзе якын да җибәрми,
Үпкәлим, дип яный ул.
Нинди юллар табарсың соң
Аның күңел түренә ?
Йөрәген бер яулап алсаң,
Эх, егет, син сүрелмә!
Кушымта:
Үзе сылу, үзе шаян,
Уңган, уттай ул кызу.
Йөрәгеңне яулап алды
Бер чибәр татар кызы.
Бары бер килә гомер
Исәнлек – ул зур байлык, дип
Юкка әйтмәгән халык.
Дару табып була чиргә,
Гомерне булмый табып.
Кушымта:
Зарланмагыз, хурланмагыз,
Бер ни мәңгелек түгел.
Төзәтегез хаталарны,
Бер генә килә гомер.
Көнләшмәгез кешеләрдән,
Аның хәлен кем белгән.
Бәлки аның яшьләре дә
Синнән күбрәк түгелгән.
Бүгенгесен хурламагыз,
Якты булсын киләчәк.
Зарланырлык булмасын тик
Безнең алда күрәчәк.
Бармы син дөньяда?
Онытулар сине мөмкин булмас,
Айлар үтсә, еллар үтсә дә.
Әйткән, имеш, кемдер, агым сулар
Сагышларны алып китәләр.
Бу юлы да ташкыннар онытты
Минем сагышларны алырга.
Кала тагы җәен көя-яна,
Көз саргаеп, кышка калырга.
Син туласы күңелем, ни гаҗәптер,
Син юклыктан тулып елата.
Сагыш күлләрендә йөзә-йөзә,
Кич була да, тагы таң ата.
Бар тормышым тулы бәллүр бокал,
Синсез ишетелми тик чыңы.
Бармы соң доньяда “Син” дигәнем-
Мәхәббәтнең иң саф, иң чыны?
Бер алманың ике яртысы
Йөрәк тибешләрең кабатлана
Йөрешендә минем канымның.
Синең өчен кирәк булса әгәр,
Әзермен бирергә җанымны.
Кушымта:
Бер алманың ике яртысы без,
Бер язмышны уртак бүлгәнбез.
Мин синеке, син минеке булып
Яшәр өчен җиргә килгәнбез.
Синнән башка ничек яшәгәнмен
Күз алдыма китерә алмыймын.
Бәхетемнең нинди зур икәнен
Әле булса аңлый алмыймын.
Минең бәхет тора синнән, җаным,
Синең бәхет минем кулымда.
Саклыйк күңелнең саф хисләрен
Тормышның катмарлы юлында.
Бәхет алмам
Мин эзләдем сине еллар аша,
Меңнәр арасыннан эзләдем.
Сине табарыма, бәхет алмам,
Өметемне һич тә өзмәдем.
Кушымта:
Йөрәгемнең уртасында,
Бәхет алмам син икән.
Син булганда яннарымда
Иң бәхетле мин икән.
Мин эзләдем синең күзләреңне
Йолдызлары янган күкләрдән.
Сине эзләп күпме диңгез кичтем,
Юл калмады минем үтмәгән.
Эзләп таптым бәхет алмасын мин,
Өзеп алдым аны сак кына.
Кулларымда гына йөретермен,
Һич бирмәмен сине ятларга.
Бәхетемә төшкән өлешем
Кайтып киләм йортыбызга,
Тартып торган нуры бар.
Анда гына яңгыраган
Тик без белгән җыры бар.
Син – тормышым кояшы,
Килми сөеп туясы.
Алтыным син, көмешем,
Бәхетемә төшкән өлешем.
Юлга чыксам, син уемда,
Төнен төшкә керәсең.
Син минем йөрәк тибешем,
Килә көн дә күрәсем.
Син булганга дөньям тулы,
Каршы түгел киртәләр,
Син булганда яннарымда
Аяз булыр иртәләр.
Очып кайтам оябызга-
Без кабызган уты бар.
Бер кайда да кабатланмас
Сөю тулы коты бар.
Бәхет өчен шул җитә
Синнән миңа бер ни кирәк түгел,
Бу дөньяда барсың – шул җитә.
Кемдер бер өметсез яратадыр,
Күз – яшь түгеп өзелеп көтә,
Минем өчен син бар – шул җитә.
Синнән миңа бер ни кирәк түгел,
Онытмасаң мине, шул җитә.
Ашыкма бирергә антларыңны-
Алдак вәгъдә бәгырьне өтә.
Онытма син мине – шул җитә.
Синнән миңа бер ни кирәк түгел,
Янымда бул – миңа шул җитә.
Айлы төндә тойсам иреннәрең
Күңелемнән шик-шөбһә китә.
Янымда бул һәрчак – шул җитә.
Бәхет өчен миңа һәр иртә
Мин синеке булсам – шул җитә.
Бул минеке генә
Тормыш дигән олы юлдан
Җитәкләшеп барабыз.
Көнләшмәгез берүк бездән
Тик сокланып карагыз.
Үскән саен еллар саны
Сөю көчәя генә.
Дога кебек кабатлыймын
Һәр яңа көн мин сиңа:
Язым бул, назым бул,
Бул минеке генә.
Җырым бул, җылым бул,
Бул минеке генә.
Син – дим мин, – йөрәгемдә,
Бу бит һич алдау түгел.
Йөрәкләр бергә типсен дә,
Бәхетле үтсен гомер.
Күрәмен дә һәр көн иртән,
Гашыйк булам яңадан.
Күңелемнең җыры булып
Бер үк сүзләр ярала:
Язым бул, назым бул,
Бул минеке генә.
Җырым бул, җылым бул,
Бул минеке генә.
Бар да һаман шул ук икән
Еллар узгач алып кайттың
Яшьлегем язларына.
Күзләреңдә элеккечә
Сөю дә, назлар гына.
Кушымта:
Син дә һаман шул ук икән,
Үзгәрмәгәнмен мин дә,
Әйтерсең дә аралардан
Еллар узмаган бер дә.
Күктә дә ай шул ук икән
Безнең яшьлек языннан.
Ак каенны шаһит итеп
Исемнәрең язылган.
Еллар узгач урап кайттым
Яшьлегем яланыннан.
Күз алдымда синең күзләр,
Күңелдә сагыш калган.
Башың имә
Язгы җилләр назлап иссәләр дә,
Әче җилләре бар көзләрнең.
Эретерлеге бар, үтерере
Бер авыздан чыккан сүзләрнең.
Кушымта:
Авырлыклар килсә, башың имә,
Сынма, тырыш сабыр итәргә.
Иңне иңгә терәп, бергә-бергә
Барысын да була үтәргә.
Кулда байлык булса, дуслар бик күп,
Яуда дусның чыны сынала.
Ышанма син язгы калын бозга,
Томандагы матур сыннарга.
Синең өчен утка – суга керер
Яннарыңда булса хәләлең,
Абынган чагыңда егылмассың,
Мөшкел булмас һич тә хәлләрең.
Бергә булыйк
Миңа синсез, сиңа минсез булыр
Үтә алмас биек киртәләр.
Бергә булсак кына бәхет белән
Тулып туар яңа иртәләр.
Кушымта:
Уйламыйча әгәр үпкәләтсәм,
Җитмәсә әгәр сиңа назым,
Кичер мине, зинһар, чын күңелдән
Гафу ит берүк, сөйгән ярым.
Еллар буе күңелем түрендә
Дәрья булып сөю җыелган.
Синең ис(е)мең минең язмышыма
Кояш нуры булып уелган.
Бәхет бит ул якты бу доньяда
Парлы булып, сөеп яшәве.
Бәхет бит ул көн дә сөйгәнеңнең
Бер кочаклап назлап дәшүе
Бәхетле булыйк бүген
Еракка хыяллар корып,
Сизмибез көн үткәнен.
Вакыт безне аямыйча
Гомер җебен сүткәнен.
Сөйгән ярлардан сөелеп,
Татыйк балалар назын.
Шатланып каршылыйк һәрбер
Җәй-кышын, көзен, язын.
Кушымта:
Алдагыга өмет итеп
Тартмыйк тормышның йөген.
Һәр мизгел үзе кадерле-
Бәхетле булыйк бүген.
Байыйбыз дип мал җыябыз,
Көчне сарыф итәбез.
Бу дөньяга ничек килсәк,
Шулай ташлап китәбез.
Газиз туган җиркәем
Атлап түгел, очып кайтам
Туган як юлларыннан.
Әйтерсең дә, газиз әнкәм
Җитәкли кулларымнан.
Кушымта:
Туган ягым, туган йортым,
Газиз туган җиркәем,
Ераклардан әйдәп торган
Туган-үскән илкәем.
Таныш сукмак, таныш юллар
Туган йортка илтәләр.
Хәтирәләр җитез аттай
Чабып ерак китәләр.
Әнкәйнең карашы белән
Тәрәзәләр нур сибә.
Капканы киң итеп ачып
Каршыга әткәй килә.
Туган ягым, туган йортым,
Газиз туган җиркәем,
Ераклардан әйдәп торган
Туган- үскән илкәем.
Гомер бит ул бер генә
Күзләреңдә уйный ят очкыннар,
Дисең дә, юкка көнләшәсең.
Гашыйк булдым кинәт, бар дөньяга
Килә тик шатлык өләшәсем.
Ходай биргән дөнья нинди матур!
Кадерләрен аның бел генә!
Гашыйк булып яшим тормышыма:
Гомер бит ул бары бер генә!
Елмаясың бер сәбәпсез дисең,
Йөрәгеңдә әллә кемдер бар?
Ә йөрәгем коча бар галәмне
Күкрәгемдә аңа урын тар!
Мин гашыйкмын аяз алсу таңга,
Күкрәп, яшенләп яңгыр яуганга.
Чатнап торган кышкы айлы кичкә,
Алтын көзгә, яшел язларга.
Дуслык
Дөньяда юк матур(ы)рак
Һәм көчлерәк сүзләр.
“Дуслык” дисәк, янып китә
Өметлерәк күзләр.
Дуслык дигән матур сүздә
Ышанычлык яши.
Чын дус кына ярдәм итә,
Артык сүзләр дәшми.
Авырлыклар артта кала
Янда дуслар булса.
Сулар сибә якын дусла
Күңел гөлең сулса.
Чын дуслар күп булмый алар,
Тормыш юлларында .
Була бер дус, җанын бирер
Алып кулларына.
Елганың ике ярында
Язгы ташкын без утырган
Көймәбезне батырды.
Сүндереп сөю ялкынын,
Бәгырьләрне катырды.
Кушымта:
Елганың ике ярына
Ташлады язмыш.
Дөрес булдымы бу юллар,
Булдымы ялгыш?
Онытылды бар вәгъдәләр,
Йөрәктә башка ялкын.
Арада киң елга инде,
Аралар хәзер салкын.
Булса икән еллар аша
