Egretta Garzetta
Նամակ նրան

P.S. Արամս ասաց, որ հիվանդանոցում մի առավոտ արթնացել էր նրանից, որ մեկը գրկել ու համբուրել է իրեն։ Բայց մինչև ծանրացած աչքերը բացել է, ոչ մեկին չի տեսել, ոչ մեկը չկար։ Մտածել է ցնորք է։ Երեսը թաց էր արցունքներից։ Զարմացել է։ «Երևի քնած ժամանակ լացել եմ». եզրակացրել է որդիս։ «Մամ,_ ասաց նա._ քո բույրը զգացի, թվաց թե դու ես գրկել, կարոտս առի։ Այնքան լավ եմ զգացել ինձ, կարծես մոտս էիր»։ Բայց ես գիտեմ, որ դա դու՛ էիր։ Գիտեմ ու կլռեմ…ու այս նամակն էլ երևի կպատռեմ․․․»։

<< предыдущий лист

1 2 3 4